Discriminatie

Ik hou van Joden en van Duitsers
Maar waar ik het allerliefst mee neuk
Is zo'n mooie dunne neger
Met een dikke biafrabuik

Verschil moet er zijn

Ook onze lieve koningin
Krabt wel eens aan haar gat
Kan neuken als een tijgerin
Heeft vast wel eens gejat
Maar toch staat háár gekapte kop
Op mijn laatste munt
Dan denk ik, mens, donder toch op
Als je dat tenminste kunt

Mijn broer

Brilletje, struikelt over legosteentjes
Brilletje, voetbalt met z'n korte beentjes
Lenzen, gaat overlopen op werkweek
Lenzen, met biertje in de discotheek

Ontmaskering 1: Het Mysterie van de Leverworst

Op een donkere decemberdag was ik nietsvermoedend op weg naar de supermarkt. Ik had namelijk thuis geen toiletpapier meer, ik moest een kaartje kopen voor mijn buurvrouw van wie ik de kat per ongeluk had meegeroosterd bij het barbecuen – wat ik overigens ’s winters erg primitief aandoet - en ik wilde graag een worst kopen van lever. Alles leek nog koek en ei.

Enige minuten later was mijn boodschappenmandje reeds volgeladen met wc-papier. Omdat de ansichtkaarten achter de sigarettenbalie te krijgen waren, wilde ik éérst de worst van lever kopen en vervolgens pas - bij het afrekenen - de kaart. Zodoende zou ik geen tijd verspillen met heen en weer lopen. Ik ben namelijk principieel tegen inefficiëntie. Rechts achter in de winkel – bekeken vanaf de kopieerautomaat bij de tijdschriften – vond ik een worstvormig voorwerp, roze van kleur, in een verpakking waarop met grote letters “leverworst” stond. Ik dacht nog bij mijzelf: “Goh, als ik een worst van lever een naam had moeten geven, had het waarschijnlijk niet veel anders geklonken!”

Ik pak de leverworst en ga naar de sigarettenbalie, waar ik mijn ansichtkaart wilde kopen. Ik mocht hier ook mijn leverworst en wc-papier afrekenen. Ik had immers geen winkelwagen bij me, waarvoor snelkassa's - zoals die bij de sigarettenbalie - niet bedoeld zijn. Ik kreeg mijn ansichtkaart, besefte dat ik geen sigaretten meer had en kocht derhalve ook maar een pakje Belinda. Na het afrekenen keerde ik terug naar huis om uit te vinden wat mij was overkomen.

Na het verwijderen van de verpakking van de zogenaamde leverworst, bleek tot mijn verbazing dat wat qua vorm zozeer aan een worst deed denken, in het geheel geen worst was! Toen ik hem wilde gebruiken bleek het niks weg te hebben van de stevige worsten die ik gewoon was. Ik besloot de worst dan maar tot een borrelhapje te vermaken – in het kader van de hygiëne heb ik het deel wat ik probeerde te gebruiken weggegooid. Ik neem een hap van de worst die geen worst bleek te zijn en mijn vermogen mij te verbazen werd weredom op de proef gesteld! De leverworst die al geen worst was, smaakte ook nog eens niet naar lever. Omdat ik altijd iets negatiefs in iets positiefs weet om te zetten, bracht mijn verbazing mij ertoe enig geschiedkundig biologisch culinair onderzoek gaan doen en kwam ik tot de volgende conclusies:

- Een leverworst is enigszins smeerbaar, een worst niet;
- Een leverworst bevat soms maar 15% lever;
- De overige 85% is grotendeels afkomstig van andere delen van varkens, dan de lever;
- Een kopje thee met 15% melk, wordt vooralsnog geen kop melk genoemd;

OPROEP!
Hierbij zou ik dan ook iedereen willen oproepen het spreekwoordelijke beestje bij zijn spreekwoordelijke naam te noemen;


Smeervarken



Ik vertrouw op jullie! Wees geen egoist. Als iedereen zijn steentje bijdraagt, kan deze leugen de wereld uit worden geholpen. Dan zal ons nageslacht geen last hebben van dergelijke ongein. Dan zullen zij in staat zijn onbezorgd boodschappen te gaan doen. Dán leven wij in een betere wereld.

Ontmaskeringen - Inleiding

Onze wereld hangt van leugens aan elkaar. Gezien het feit dat ik over de intelligentie, de kennis van de wetenschappelijke onderzoeksmethodes en de schrijfvaardigheid beschik, deze leugens te ontmaskeren, ben ik op 9 maart 2002 begonnen met hetgeen inmiddels uitgegroeid is tot mijn levenswerk; het verlichten van de mens. Dit had – in tegenstelling tot wat verscheidene buurtbewoners zeggen – niets te maken met het feit dat ik op die datum ontslagen werd als stempelaar bij de belastingdienst.

De teksten – reeds 924 pagina’s, in arial, lettergrootte 12, met een halve regelafstand – waarin ik deze leugens ontmasker, zijn helaas nog niet in boekvorm verschenen. Dit was te verwachten, gezien de gebrekkige verstandelijke vermogens van de wondere wereld die de uitgeverij wordt genoemd. Echter, dit kan mij niet weerhouden gehoor te geven aan mijn roeping. Ik zie het als mijn missie mijn wetenschappelijke analyses niet slechts in de elitaire kringen te verspreiden, maar tevens bij het plebs, dat immers ook te maken krijgt met de leugens van het bestaan. Hiervoor is het internet – ergo; deze blog - een uitstekend hulpmiddel.

Het bijzondere aan mijn ontmaskeringen is dat ik in mijn onderzoek ook ben nagegaan wat er met deze leugens – die tot veel problemen kunnen leiden – gedaan dient te worden om zo tot een betere wereld te komen. Niet alleen voor onszelf, maar ook voor het nageslacht. Als u van enkele ex-collega’s hoort dat ik toch nooit een nageslacht zal krijgen, zeggen ze dit enkel en alleen uit jaloezie, vanwege mijn intelligentie.

Voordat ik verder ga met een selectie uit mijn ontmaskeringen, zou ik graag u aandacht willen vragen voor het feit dat ik ook ben in te huren voor lezingen, trouwerijen en vrijgezellenpartijtjes.

Het bestaan

Nonnetjes, soldaten
Rijk of uit de goot
Je kan er over zeuren
Maar iedereen gaat dood

Klein

Als ik later groot ben
Amputeer ik wel mijn benen
Zodat ik niet met mensen praat
Over die ene leuke vent
Die trudy volgens mij ook kent
Je weet wel, dit zit ook zo vaak
daar achter in de kerk
Die ken je toch, hij was toch ook
van Bastiaan z’n werk?
Of over enge ziektes
die je schoonmaakster ook heeft
En dat je nog een buurvrouw had
die dat niet had overleefd
En dat ik kijk naar omroep max
en koffie drink bij albert heijn
omdat het in de supermarkt
ook best wel leuk kan zijn
Als ik ooit zo groot ben
Dat het dan zo gaat
Dan ampu… Shit, te laat.